Του Νίκου Σακελλαρίου, συνεργάτη του Taxheaven
Με απόφασή του, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και την προσφυγή της Ελλάδας, με την οποία ζητούσε την ακύρωση της εν λόγω απόφασης για καταδίκη της λόγω των μέτρων στήριξης, στο σύνολό της. Επιβεβαίωσε την απόφαση της Επιτροπής που έκρινε ότι τα εφαρμοζόμενα μέτρα στήριξης που συνδέονται με τις πυρκαγιές του 2007, τα οποία έλαβαν τη μορφή επιδοτήσεων επιτοκίου και εγγυήσεων του Ελληνικού Δημοσίου για δάνεια στον γεωργικό τομέα, συνιστούν παράνομη κρατική ενίσχυση και είναι ασυμβίβαστα με την εσωτερική αγορά.
Κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου μπορεί να ασκηθεί αναίρεση, περιοριζόμενη σε νομικά ζητήματα, ενώπιον του Δικαστηρίου, εντός δύο μηνών από της κοινοποιήσεώς της.
Το ιστορικό της απόφασης
Το καλοκαίρι του 2007 εκδηλώθηκαν πυρκαγιές στην Πελοπόννησο και την Κεντρική και Ανατολική Ελλάδα. Ακολούθως, η Ελλάδα έλαβε μέτρα με στόχο την παροχή στήριξης σε επιχειρήσεις που είναι εγκατεστημένες και λειτουργούν στις περιοχές που επλήγησαν, προκειμένου να αποκατασταθεί η παραγωγική τους ικανότητα. Ειδικότερα, εκδόθηκε απόφαση του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών με την οποία θεσπίστηκαν καθεστώτα ενισχύσεων, με την μορφή επιδοτήσεων επιτοκίου και εγγυήσεων του Δημοσίου για υφιστάμενα και νέα δάνεια.
Η καταγγελία προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Τον Ιούλιο του 2014, η Επιτροπή έλαβε καταγγελία σχετικά με εικαζόμενη ενίσχυση, που φέρεται να χορηγήθηκε από την Ελλάδα στην Σόγια Ελλάς, επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον τομέα της μεταποίησης γεωργικών προϊόντων. Κατόπιν επίσημης διαδικασίας έρευνας και ανταλλαγής επιστολών με τις ελληνικές αρχές, η Επιτροπή, με την απόφαση (ΕΕ) 2020/394 της 7ης Οκτωβρίου του 2019, έκρινε ότι τα καθεστώτα ενισχύσεων συνιστούν κρατική ενίσχυση παράνομη και ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά η οποία θα πρέπει ανακτηθεί από τους δικαιούχους της.
Τι ισχυρίστηκε η ελληνική πλευρά:
Η Ελλάδα άσκησε προσφυγή κατά της απόφασης της Επιτροπής, υποστηρίζοντας, επιγραμματικά, ότι:
– πρώτον, δεν υπάρχει κρατική ενίσχυση κατά την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ,
– δεύτερον, η φερόμενη ενίσχυση συμβιβάζεται με την εσωτερική αγορά, διότι συνιστά επανόρθωση ζημιών που προκαλούνται από θεομηνίες κατά την έννοια του του άρθρου 107, παράγραφος 2, στοιχείο β’, ΣΛΕΕ, και
– τρίτον, η απόφαση έχει εκδοθεί καθ’ υπέρβαση της κατά χρόνο αρμοδιότητας της Επιτροπής και συντρέχει παραβίαση των αρχών της ασφάλειας δικαίου, του εύλογου χρόνου της διαδικασίας και της χρηστής διοίκησης, καθώς και προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας.
Η Επιτροπή αμφισβήτησε την ορθότητα των ανωτέρω επιχειρημάτων.