Σε ξένους ομίλους ανήκει το 90% της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς
Η πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής ολοκληρώνει τον κύκλο αφελληνισμού της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς που ξεκίνησε την δεκαετία του ’90. Πλέον οι 5 μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρείες στην Ελλάδα , η Εθνική Ασφαλιστική, η Eurolife, η Generali-AXA, η Interamerican και η Nationale Nederlanden ελέγχουν περίπου το 60% της ασφαλιστικής παραγωγής και ανήκουν σε ξένους ομίλους ενώ από τις ελληνικές ασφαλιστικές την υψηλότερη θέση έχει η Ευρωπαϊκή Πίστη που βρίσκεται αρκετά χαμηλότερα ενώ μεγάλα μερίδια αγοράς έχουν η Ατλαντική Ένωση και οι δύο Θεσσαλονικιώτικες εταιρείες η Intersalonika και η Interlife. Πιο χαμηλά σε επίπεδο παραγωγής είναι η Υδρόγειος , η NP Ασφαλιστική, η Δύναμις, η Ευρώπη ΑΕΓΑ κά.
Για πολλά χρόνια η μόνιμη επωδός των παραγόντων της ασφαλιστικής αγοράς ήταν ότι η Εθνική Ασφαλιστική κρατά ψηλά την ελληνική σημαία απέναντι στον ξένο ανταγωνισμό. Όμως πλέον η Εθνική Ασφαλιστική πέρασε στο CVC (απομένουν οι τυπικές ελεγκτικές διαδικασίες) και έτσι οι ξένοι όμιλοι στους οποίους προστίθενται και οι θυγατρικές πολυεθνικών Ergo, Metlife, AIG, Groupama, Allianz θα ελέγχουν περίπου το 85-90% της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς.
Για τους παράγοντες των εταιρειών αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα και ενδεχομένως να είναι μία θετική εξέλιξη αφού πλέον θα εναρμονιστούν οι στρατηγικές τους απέναντι στην διαμεσολάβηση (δίκτυα) και απέναντι στους ασφαλισμένους. Επιπλέον, οι ξένες ασφαλιστικές στα τόσα χρόνια παρουσίας τους στην Ελλάδα εμπλούτισαν την αγορά με νέα προϊόντα και νέους τρόπους διοίκησης που τους διαφοροποιούσαν σε σχέση με τους ‘παλαιομοδίτικους’ ελληνικούς ομίλους.
Όπως χαρακτηριστικά μας έλεγε στέλεχος που έχει διατελέσει και σε ελληνική εταιρεία και σε ξένη, “κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, το αποτύπωμα των ξένων ασφαλιστικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα ως προς ορισμένες διαδικασίες και εσωτερικούς ελέγχους είναι θετικό. Η ελληνική ασφαλιστική αγορά εξευρωπαίστηκε και με την βοήθεια της εποπτείας της Τράπεζα της Ελλάδος μπορεί να ακολουθεί τις διεθνείς εξελίξεις”. Στον αντίποδα ωστόσο υπάρχουν οι εκτιμήσεις των διαμεσολαβητών ότι οι ξένες εταιρείες δεν κατάφεραν να πιάσουν τον σφυγμό του Έλληνα ασφαλισμένου. Έμειναν αποστασιοποιημένες από την εισοδηματική βύθιση των τελευταίων 10ετών στην Ελλάδα και ουσιαστικά το ‘αφήγημα’ που πρόσφεραν ήταν σαν να απευθυνόταν σε πολίτες που δεν είχαν υποστεί καμία μεταβολή στα εισοδήματά τους. Μία εικονική πραγματικότητα δηλαδή.
Που θα κριθεί το βραχυπρόθεσμο μέλλον της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς
Το 2021 ξεκίνησε με τις ‘στροφές στο κόκκινο’ για τον ασφαλιστικό κλάδο. Στο τέλος του 2020 ανακοινώθηκε η εξαγορά της ΑΧΑ (Ελλάδος) από την Generali. Ένα μήνα μετά (Ιανουάριο) η Interlife ήταν η πρώτη ασφαλιστική μετά από 20 χρόνια που εισήχθη στο ελληνικό χρηματιστήριο (και η πρώτη εταιρεία γενικώς στα τελευταία 3 χρόνια) και στο τέλος Μαρτίου, ανακοινώθηκε η πώληση της Εθνικής Ασφαλιστικής (μετά από 5 χρόνια διαπραγματεύσεων και πολλές περιπέτειες) στο λουξεμβουργιανό fund CVC.
Ενδεχομένως οι εξελίξεις αυτές να ανοίξουν το παράθυρο και για νέες εξαγορές αλλά και για είσοδο νέων ασφαλιστικών στο χρηματιστήριο. Επίσης θα υπάρξουν εξελίξεις στα θέματα της διαμεσολάβησης και ενδεχομένως και εκεί θα υπάρξουν εξαγορές και συγχωνεύσεις ή αποχωρήσεις.
Τέλος, σε επίπεδο προϊόντων, ο παραδοσιακός κλάδος αυτοκινήτου (και μηχανών) που λόγω υποχρεωτικότητας είχε μεγάλα μερίδια, βρίσκεται σε καθοδική πορεία στην πίτα της ασφαλιστικής παραγωγής. Από το 45% της συνολικής παραγωγής που είχε το 2010 έχει υποχωρήσει στο 25% περίπου το 2020. Η βασική αιτία είναι η παρατεταμένη μείωση ασφαλίστρων λόγω ανταγωνισμού.
Πλέον οι περισσότερες εταιρείες Γενικών Ασφαλίσεων έχουν στραφεί προς τους λοιπούς κλάδους προσφέροντας μεγάλη γκάμα προϊόντων σε ασφαλίσεις περιουσίας και αστικές ευθύνες. Οι μεικτές εταιρείες και οι εταιρείες ζωής θα αυξήσουν τα προϊόντα υγείας (ιδιαίτερα όταν εκτονωθεί η πίεση της πανδημίας) ενώ το νέο ασφαλιστικό πλαίσιο για το Επικουρικό κεφάλαιο θα επιτρέψει την είσοδο των ασφαλιστικών εταιρειών στον 2ο πυλώνα (Επαγγελματικά Ταμεία) και 3ο πυλώνα ως ιδιωτικές συντάξεις.